Dla potrzeb poznania pełnej szkodliwości omacnicy prosowianki zaleca się wykonanie dwóch analiz w dwóch odrębnych terminach. W pierwszym oblicza się procenty uszkodzonych roślin i kolb. Termin ten przypada w okresie, gdy rośliny są w fazie dojrzałości woskowej ziarniaków (BBCH 83-85). W tej fazie, rośliny zawierające w swych tkankach gąsienice są proste do zaobserwowania, gdyż z zasiedlonych łodyg i kolb wysypują się białe trociny, które są bardzo dobrze widoczne na tle zielonych liści. Opóźnienie tej obserwacji do fazy pełnej dojrzałości ziarniaków powoduje zatarcie się wielu śladów żerowania szkodnika. W tym czasie trociny są rozwiewane przez wiatr lub spłukiwane przez deszcz. Znajomość procentu uszkodzonych roślin w danym roku pozwala przewidzieć potrzebę zwalczania gatunku w kolejnym sezonie wegetacyjnym.

Drugą analizę przeprowadza się pod koniec okresu wegetacji kukurydzy, gdy rośliny osiągają dojrzałość zbiorczą (BBCH 89-97). W tym czasie oblicza się procenty łodyg złamanych powyżej oraz poniżej kolby, a także kolb podgryzionych u nasady. Analiza ta pozwala uzyskać informację na temat podatności wysianych odmian kukurydzy na szkodnika. Im więcej uszkodzonych roślin, kolb i łodyg, tym mniejsza tolerancja danej odmiany na omacnicę prosowiankę. Dla potrzeb wykonania obu analiz należy na powierzchni 1 hektara przeglądać po minimum 100 kolejnych roślin w rzędzie w czterech miejscach plantacji po przekątnej, (co najmniej 400 roślin/ha) zapisując liczbę roślin z objawami żerowania szkodnika, w tym z poszczególnymi rodzajami złomów łodyg. Z każdym kolejnym hektarem liczbę analizowanych roślin zwiększa się o 100 sztuk.